Stel, je gaat voor twee maanden op expeditie naar de koudste, stormachtigste en meest afgelegen oceaan ter wereld. Om dit extra interessant te maken heeft je expeditieleiding besloten midden in de winter te gaan (‘want dan zijn de golven minder hoog’, een bewering waar ik eerst meer data voor wil zien voor ik hem geloof) dus het geheel tot een goed einde brengen kost de nodige planning. Eén kleinigheidje: de luchtvaartmaatschappij vindt ‘ik ga naar de Zuidpool’ geen geldig excuus voor onbeperkt gratis ruimbagage, dus je zult het met een standaard koffer van 23 kilo moeten doen. Met alles wat er mee moet wordt dit een vraagstuk van wiskundige proporties, compleet met meetkundige en optimaliserende vergelijkingen, dus mocht er ooit iemand dezelfde kant op gaan: hier volgt een kleine samenvatting van mijn versie van ik-ga-naar-de-Antarctische-Oceaan-en-ik-neem-mee:

• Kleding voor binnen. Deze was verbazingwekkend eenvoudig. Het schip heeft een wasserette die iedere dag open is dus eigenlijk hoef je maar voor een week kleren mee te nemen. Alles wat je nodig hebt is 2 of 3 dikke truien, een paar dunnere laagjes om je aan te kunnen passen aan de wisselende temperaturen van de labs, je lievelingspyjama, en klaar is Kees. Totale bijdrage aan koffergewicht: 20%
• Een set buitenkleding. Verplicht als je langer dan 5 minuten aan dek wil zijn en het wil kunnen navertellen. De mijne bestaat uit een dikke winterjas, daaroverheen een water- en winddichte zeiljas, dito zeilbroek, handschoenen, en de dikste muts die ik heb. Neemt veel ruimte in. Totale bijdrage aan koffergewicht: 20%
• Toiletartikelen. Die waren lastig. We zijn twee maanden op reis naar officieel de meest afgelegen plek op aarde: op het verste punt van onze expeditie zijn we meer dan 2000 km verwijderd van land. Dit betekent dat zelfs het International Space Station dichterbij is dan de eerstvolgende supermarkt, en als halverwege de reis je deo op is bestaat het risico dat je mede-expeditieleden je opsluiten in het ruim vanwege de stank. Ik heb nooit bijgehouden hoeveel shampoo of tandpasta een gemiddeld mens in twee maanden verbruikt dus ik heb voor de zekerheid maar groot ingekocht. Totale bijdrage van toilettas aan koffergewicht: 40%.
• Electronica. Ik ben hier om te werken (12 uur per dag om precies te zijn) dus een laptop en bijbehorende artikelen zijn essentieel. Ook nodig zijn opladers (!!!), usb-sticks, een externe harde schijf voor de geschatte 1TB aan data die we gaan verzamelen, reservestekkers, ompolers voor de Amerikaanse stopcontacten aan boord, nog meer stekkers en een e-reader met digitale bibliotheek. Totale bijdrage: 15%

Dit alles liet ongeveer een kilo over voor persoonlijke spulletjes. Mijn schetsboek paste er nog net bij, maar voor de snacks was geen ruimte meer. En die zijn belangrijk: het schip verzorgt alle maaltijden, maar tussendoortjes moet je zelf meenemen. Iedereen loopt tegen dezelfde problemen aan qua bagagelimiet dus na een paar weken is het snoep op. Vanaf dat moment is chocola de officiële scheepsvaluta. Een simpel reepje puur opent deuren die anders gesloten zouden blijven. Een KitKat kan het verschil betekenen tussen rivaliteit en levenslange vriendschap. Wat te doen?

Ik zal voor uw en mijn veiligheid verder niet in details treden over de gebruikte methodes. Laten we zeggen dat mijn cameratas, die mee mocht als uitzondering op de één-stuks-handbagage regel, voor ongeveer een kwart daadwerkelijk gevuld was met een fototoestel. Mijn bescheiden rugzakje heeft de gewichtslimiet voor handbagage vrijwel zeker overschreden, en mijn jas (‘alles wat je aan hebt telt niet’) was misschien ook wat aan de zware kant. Maar de toekomstige vriendschappen aan boord zijn veiliggesteld.